طرح مجلس یازدهم با عنوان الزام به لغو تحریم هسته‌ای، قدمی در جهت عبور از تحریم‌هاست؛ موضوعی که اصلاح‌طلبان با پاسخ مغرضانه به آن به دنبال وارونه کردن هدف این طرح هستند؛ طرحی که بر خلاف آنچه حامیان دولت می‌‌گویند به دنبال مطالبه حقوق ایران از کشورهای غربی و شمارش معکوس برای لغو تحریم‌هاست. پس از خروج دولت ایالات متحده از برجام در اردیبهشت 97، دولت دوازدهم حدود یک‌سال در انتظار وعده اروپایی‌ها با مکانیزم‌‌هایی چون «اس‌پی‌وی» و «اینستکس» ماند اما در عمل آبی از اروپا گرم نشد و زمان از ایران گرفته شد، تا اینکه در اردیبهشت 98 با تصمیم شورای عالی امنیت ملی، پنج گام کاهش تعهدات ایران طبق برجام آغاز شد. در طول حدود دو سال گذشته اما شرایط به گونه‌ای پیش رفت که هم تحریم‌ها باقی ماند و هم بخش اصلی تعهدات برجامی، صنعت هسته‌ای ایران را قفل کرد. این وضعیت که مطلوب آمریکا و اروپا بود، با واکنش جدی دولت دوازدهم روبه‌رو نشد و همزمان با جلورفتن زمان، به ضرر ایران، قیمت ارز بالا رفت و تورم هم به صورت افسارگسیخته‌ای معیشت مردم را تحت تاثیر قرار داد. سیاست خارجی دولت هم به صورت منفعلانه همچنان منتظر باز شدن باب مذاکره برای حل مشکلات اقتصادی ماند.
به واسطه این رویکرد هم تحریم‌‌‌‌های آمریکا علیه ایران باقی ماند و هم تعهدات هسته‌ای؛ معادله‌ای که تحریم برای طرف مقابل را بی‌هزینه کرد و جالب‌‌تر آنکه در ادبیات دولت منتخب جدید آمریکا، این بی‌هزینه‌بودن تحریم‌ها موجب شد در قامت طلبکار، سخن از مذاکره بر سر قدرت موشکی و منطقه‌ای ایران به عنوان پیش‌شرط برداشتن تحریم‌‌‌‌های هسته‌ای به میان آورند. اکنون اما اصلاح‌طلبان که به دنبال ادامه رویکرد قبلی خودشان در دوران بایدن با موضع پایین به دنبال مذاکره هستند، در مقابل این اقدام مجلس که اقتدار را به صنعت هسته‌ای بازمی‌گرداند و به طرف غربی به طور جدی برای لغو تحریم‌ها فشار می‌‌آورد، شروع به جنگ روانی کرده‌اند. این در حالی است که مشخص نیست دلیل ناراحتی آنها از حرکت مجلس برای «عبور از تحریم‌ها» چیست؟
اتمام حجت با غرب برای عبور از تحریم‌ها
طرح مجلس را با توجه به شرایط فعلی باید اتمام حجت با غرب یا شمارش معکوس برای عبور از تحریم‌ها دانست. یا غرب فرایند لغو تحریم‌‌‌‌های بانکی و نفتی و مالی را آغاز می‌‌کند که در آن صورت راه برای قانون جدید به پیشنهاد دولت باز خواهد شد یا اینکه در صورت ادامه روند قبلی، هزینه لغونشدن تحریم‌ها بالا می‌‌رود و زمان یا به نفع پیشرفت هسته‌ای ایران یا لغو تحریم‌ها پیش خواهد رفت. به تعبیری علاج اقتصاد کشور را به درون کشور بازمی‌گرداند.
طرح 9 ماده‌ای؛ تغییر موازنه قدرت
این طرح 9 ماده‌ای، دولت را موظف می‌‌کند در مدت دو ماه پس از تصویب قانون، سالانه حداقل 120 کیلوگرم اورانیوم با غنای 20 درصد در فردو تولید و در داخل ذخیره کند. همچنین طبق ماده 2، دولت باید ماهانه حداقل 500 کیلوگرم ظرفیت غنیسازی را بالا ببرد. همچنین در ماده 3 آمده است که در مدت سه ماه، با حداقل هزار عدد ماشین نسل دوم، غنیسازی در نطنز آغاز شود و ماشین‌‌‌‌های نسل ششم به فردو منتقل و تا پایان سال هزار ماشین فعال باشند. احیای قلب رآکتور اراک هم از دیگر وظایف دولت است. در ماده 6 و 7 هم آمده است که یک ماه پس از تصویب قانون، دسترسی‌‌‌‌های نظارتی فراتر از پروتکل الحاقی بر اساس برجام متوقف می‌‌شود و فقط در صورت
رفع تحریم‌ها زمینه قانون جدید بر اساس پیشنهاد دولت میسر می‌‌شود؛ ضمن آنکه اجرای پروتکل الحاقی از جانب ایران داوطلبانه بوده و برخلاف آنچه اصلاح‌طلبان و حامیان دولت می‌‌گویند ایران قبل از این هم اجرای این پروتکل را معلق کرده بود.
این قانون جدید که با هدف اتمام حجت با غرب و بالا بودن دست ایران در مقابل آمریکا زمان را به نفع ایران جلو می‌‌برد، باب روند هم تحریم و هم تهدید و هم بسته بودن روند پیشرفت هسته‌ای را می‌‌بندد؛ طرحی که می‌‌تواند هم زمان را به نفع ایران جلو ببرد و هم موازنه قدرت را به سود ایران کند و شرایط عبور از تحریم را نیز فراهم بکند.
این قانون جدید که با هدف اتمام حجت با غرب و بالا بودن دست ایران در مقابل آمریکا زمان را به نفع ایران جلو می‌‌برد، باب روند هم تحریم و هم تهدید و هم بسته بودن روند پیشرفت هسته‌ای را می‌‌بندد؛ طرحی که می‌‌تواند هم زمان را به نفع ایران جلو ببرد و هم موازنه قدرت را به سود ایران کند و شرایط عبور از تحریم را نیز فراهم بکند
منبع: صبح نو