238661
گفت‌وگو با بانوی شاد و موفقی که در 65 سالگی به آرزویش رسید
<p><span style="font-size: 12px">صحبتش را با لهجه ‌شیرین شمالی و سلامی به امام رضا(ع) آغاز می‌کند. خانم زهرا گرمابه، بانوی گرگانی 69 ساله و سرزند‌ه‌ای است که با درایت و پشتکار مثال زدنی‌اش می‌تواند الگوی خوبی برای تمام هم‌سن‌وسالانش باشد. او که در این سن عازم سفر کاری 50 روزه است، 4 فرزند و5 نوه دارد، از شرایط زندگی‌اش راضی است و درباره فعالیت‌هایش در چندسال اخیر می‌گوید: «سال‌ها به علت محدودیت‌های خانوادگی از انجام هرگونه فعالیت هنری در حیطه تئاتر و سینما محروم بودم تا این که در65 سالگی همه کارها را رها کردم، به دنبال علاقه‌ام که فعالیت در تئاتر بود رفتم و خوشحالم در این چند سال به همه‌ آرزوهایم رسیده‌ام.»<br /><b> تازه اول راه هستم</b><br />این بانوی سرزنده زندگی‌اش را این‌گونه توصیف می‌کند: «بیشتر هم‌سن و‌سالانم در این دهه از عمرشان خانه‎نشین می‌شوند، لباس‎های تیره به تن می‌کنند و زندگی‌شان را تمام شده می‌دانند. اما من خودم را تازه اول راه رسیدن به آرزوهایم می‌بینم. شما باید بیایید و از نزدیک من و زندگی‌ام را ببینید، در هر مناسبتی لباس‌های محلی با طرح و رنگ های شاد و متنوع می‌پوشم.» او در ادامه، داستان واردشدنش به حرفه تئاتر را این‌چنین تعریف می‌کند: «‌همیشه از خدا می‌خواستم دوران سالمندی‌ام را قشنگ بگذرانم و مزاحمتی برای فرزندانم ایجاد نکنم، به همین‌دلیل در مرکزی که در زمینه خدمات‌رسانی به سالمندان فعالیت داشت، ثبت‌نام کردم. یک روز اعلامیه کلاس‌های بازیگری را دیدم، بلافاصله شرکت کردم و بعد از ماه‌ها تلاش بی‌وقفه به‌طور رسمی وارد عرصه تئاتر شدم.» درخور ذکر است همچنین در سریال «عمه خانم» که قرار است به زودی پخش شود هم ایفای نقش کرده و در دو مجموعه تلویزیونی «زیستن» (با محوریت سالمندان) و «مینی‌بوس» هم نقش اول را داشته است.<br /><b>همیشه خنده می‌کنم!</b><br />خانم گرمابه درباره سبک زندگی‌اش در این سال‌ها می‌گوید: «هرروز در پارکینگ خانه‌ام حرکات ورزشی انجام می‌دهم و رژیم غذایی مخصوصی دارم. در خانه‌ام همیشه به روی مهمان‌ها باز است. خداوند یک شادی ذاتی در وجود من قرار داده که برای خانواده‌ خودم هم عجیب است. هیچ‌وقت بیکار نمی‌مانم تا ذهنم فرصت فکرکردن به ناراحتی‌ها را پیدا نکند، به‌جایش با حفظ کردن سرود و دیالوگ‌ها خودم را مشغول می‌کنم. نوه کوچکم هم همراه با من دف می‌زند و به من انرژی می‌دهد. مدت زیادی است دارو مصرف نمی‌کنم و از لحاظ جسمی و روحی سالمم. اطرافیان از من به شادی یاد می‌کنند و در همه‌ محافل محبوب هستم.» سپس با لهجه زیبای شمالی اضافه می‌کند: «چون همیشه خنده می‌کنم»!<br /><b> غصه خوردن را رها کنید</b><br />این بانوی هنرمند استدلال جالبی دارد: «سال‌ها زحمت کشیدیم و فرزندان تحصیل‌کرده تحویل جامعه دادیم، حالا نوبت مسئولان است که تمهیدات لازم برای رفاه و آسایش ما سالخوردگان را فراهم کنند. اگر سالمندان شاد باشند یک جامعه، شاد خواهد بود و بیماری‌ها وهزینه‌ها کاهش خواهد یافت.» او در پایان خطاب به هم‌سن و سالانش می‌گوید: «غصه خوردن را رها کنید، چون هیچ دردی را دوا نمی‌کند. به مکان‌های اطراف‌تان که در زمینه‎ رسیدگی به سالمندان فعالیت دارند مراجعه و در جمع‌های شاد شرکت کنید. الان زمان غصه‌خوردن نیست. جسم شما دیگر توان و تحمل سابق را ندارد، از غم وغصه خوردن بیمار و زمین‌گیر می‌شوید و زحمت نگهداری‌تان بر دوش بچه‌ها می‌افتد.»<br />نویسنده : مهدیس مرادیان| خبرنگار</span></p><p> </p><p><span style="font-size: 12px">منبع: خراسان</span></p>