241070 عصر شیخوخیت در اصول‌گرایی به پایان رسیده است؟ مصطفی داننده در مطلبی نوشت: بعد از تقسیم بندی سیاسی اصلاح‌طلب و اصول‌گرا در ایران، معمولا جناح راست کشور را به روحانیون شناخته شده آن در قم و تهران می‌شناختند. در راس این روحانیون هم 3 آیت‌الله حضور داشتند که زعامت اصول‌گرایان را به عهده گرفته بودند. <p><span style="font-size: 12px">این روزنامه نگار ادامه داد: آیت&zwnj;الله مهدوکنی به عنوان دبیرکل جامعه روحانیت مبارز تهران، آیت&zwnj;الله محمد یزدی به عنوان رییس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم وآیت&zwnj;الله مصباح یزدی به عنوان رهبر معنوی جبهه پایداری.<br /><br />اصول&zwnj;گرایان معمولا با محوریت این سه روحانی که دو نفر از آنها قم&zwnj;نشین بودند و دیگری اهل پایتخت، وارد کارزار انتخابات می&zwnj;شدند. البته آیت&zwnj;الله مصباح یزدی بعد از انتخابات ریاست جمهوری نهم به صورت مستقیم وارد کارزارهای انتخاباتی شد و لیست داد.<br /><br />معمولا فهرست&zwnj;&zwj;&zwnj;های جناح راست ایران با امضای این سه نفر تهیه می&zwnj;شود و به اصلاح توافق جامعتین و آیت&zwnj;الله مصباح، تکلیف اصول&zwnj;گرایان را مشخص می&zwnj;کرد.<br /><br />با درگذشت آیت&zwnj;الله مصباح یزدی به صورت رسمی این مثلث به پایان کار خود رسید و به نظر می&zwnj;رسد درگیر داستان اصول&zwnj;گرایی قرار نیست زیر عبای روحانیت نوشته شود و شکل بگیرد.<br /><br />مرگ این سه آیت&zwnj;الله این پیام را به فضای سیاسی کشور صادر کرد که اصول&lrm;&zwnj;گرایی به پایان عصر شیخوخیت یا همان ریش سفیدی رسیده است و دیگر نمی&zwnj;شود انتظار داشت، صدای مشترکی از جریان راست ایران بیرون بیاید.<br /><br />اصول گرایان در هیچ زمان دیگری، با چنین بحران رهبری روبرو نبودند و آنها همیشه در مقاطع مختلف پرچم زعامت خود را به دست نیروی شناخته شده&zwnj;ای سپرده بودند اما درگذشت این 3 آیت&zwnj;&zwj;الله علامت سوال بزرگی در جلوی نام رهبری این جریان سیاسی ایجاد کرد.<br /><br />نبود رهبران کاریزماتیک در میان اصول گرایان که توان جمع کردن این جریان در زیر یک چتر واحد را داشته باشد، سبب شده است تا این تفکر سیاسی دچار چنددستگی و اختلاف شدید شود.<br /><br />به نظر می&zwnj;رسد بطور رسمی کار از دست روحانیت خارج شده است و مُکلاها کار را گرفته&zwnj;اند. جایگاه آیت&zwnj;الله مهدوی کنی، محمد یزدی و مصباح به لاریجانی، جلیلی و قالیباف رسیده است. سه سیاستمداری که زیر یک چتر قرار دارند اما هرکدام مسیر جدایی را می&zwnj;روند و راضی به هم مسیر شدن با یکدیگر نیستند.<br /><br />نکته جالب این است که فضای سیاسی کشور جریان اصول&zwnj;گرایی را به سمت تندروی و افراط هُل داده است. جریانی که سال&zwnj;ها در ایران به نام محافظه&zwnj;کاران شناخته می&zwnj;شدند، حالا شمشیر به دست گرفته&zwnj;اند و بالای سرخود می&zwnj;چرخانند و حریف می&zwnj;طلبند.<br /><br />اعتدالیون جناح راست مثل علی لاریجانی و ناطق نوری به حاشیه رانده شده&zwnj;اند و چهره&zwnj;هایی که ذکر روز و شب&zwnj;شان افراط است، دست بیعت به طرف طرفداران&zwnj;شان دراز کرده&zwnj;اند و منتظر &laquo;بَخِــّن بَخِـّن&raquo; آنها هستند.<br /><br />برخلاف اصول&zwnj;گرایان، اصلاح&zwnj;طلبان بیشتر بر اصل شیخوخیت پایبند مانده&zwnj;&zwj;&zwnj;اند و هنوز برخی از آنها رسیدن به سعادت را در جمع شدن زیر عبای شکلاتی سید محمد خاتمی می&zwnj;دانند.<br /><br />آنگونه که از شواهد پیداست کم کم، به پایان عصر حضور روحانیون در فضای سیاسی کشور نزدیک می&zwnj;شویم و بعید است دیگر جریان&zwnj;های سیاسی برای گرفتن تصمیمات خود به سراغ روحانیت و نهادهای معروف آنها یعنی جامعه مدرسین و جامعه روحانیت مبارز بروند.</span></p><p>&nbsp;</p><p><span style="font-size: 12px">منبع: عصر ایران</span></p>