11 سال پیش در چنین روزی، بازیگری توانمند، دوبلوری صاحب سبک و گوینده ای پیش کسوت روی در نقاب خاک کشید. زنده یاد نیکو خردمند بانویی متین بود که امروز جای خالی اش در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون به شدت احساس می شود. با وجود جذابیت بازیگری، دوبله برای وی مقوله منحصر به فردی بود. خردمند لحنی را که برای چارچوب کلی اثر لازم بود، ایجاد می‌ کرد و صداپیشگی ماندگارش جای بازیگرانی چون اینگرید برگمن، کلودیا کاردیناله، آوا گاردنر، الیزابت تیلور، ایوت میمی ‌یوکس، لی رمیک و الکه زومرا، جزو آثار جاودان دوبله ایران است. برخلاف دیگر بازیگران که در سنین جوانی وارد عرصه بازیگری می شوند، خردمند بازی در سینما را در 58 سالگی با فیلم «پرده آخر» آغاز کرد و در نخستین نقش آفرینی اش، تمجید همه را برانگیخت و سیمرغ بهترین بازیگر نقش دوم زن جشنواره فجر را از آن خود کرد. بیشتر نقش‌ های کارنامه بازیگری خردمند، شخصیت هایی مثبت یا خاکستری است اما نقش متفاوت و پیچیده «ملوک» در«پرده آخر»، یکی از نقش های منفی دوست داشتنی اوست. شخصیتی جاه طلب و سنگدل که تصمیم می گیرد با به جنون رساندن همسر برادرش «فروغ الزمان» (فریماه فرجامی) خانه پدری را حفظ کند. به خاطر ترس از آوارگی در رفتار با اطرافیانش ذره ای احساس ترحم ندارد و نفرت عمیقش را از «فروغ الزمان» بروز می ‌دهد. وی با این که دیر به سینما آمد اما به سبب توانمندی هایش برای بازی در فیلم «بازیچه»، دومین سیمرغ اش را گرفت و برای نقش آفرینی در فیلم «غزال» نیز نامزد دریافت آن شد. از آن جا که خردمند در نقشی که باید آن را ایفا می کرد غوطه ور می شد، نقش هایش در فیلم هایی چون «مسافران»، «خانه خلوت»، «راز گل شب بو»، «سفر پرماجرا»، «زینت»، «صبحانه ای برای دو نفر»، «کافه ستاره» و سریال های «دزدان مادربزرگ»، «آوای فاخته»، «عشق گمشده»، «آژانس دوستی»، «کت جادویی» و «همسایه ها» باورپذیر بود. در احوال نیکو خردمند گفته شده که مسئله مالی برای وی مهم نبود و گاه برای کمک به تولید فیلم، دستمزدی دریافت نمی کرد. خردمند خودش فیلم «پرده آخر» و سریال «آوای فاخته» را بهترین آثار کارنامه بازیگری اش می دانست. سیزدهمین جشن سینمای ایران در شهریور88، تندیس شایستگی خود را به پاس یک عمر حضور موفق و تلاش تاثیرگذار و داشتن کارنامه ای پربار در عرصه بازیگری به این بانوی پیش کسوت سینمای ایران اهدا کرد. نیکو خردمند 26 آبان 88 در 77 سالگی به سبب عارضه قلبی در بیمارستان ابن سینای تهران چشم از جهان فروبست. روحش شاد.
نویسنده: احمد صبریان

منبع: خراسان