"نشنال اینترست" نوشت: «خیر، خصومت‌ها یک‌شبه اتفاق نیفتاد. هیچ‌کس، کوچک یا بزرگ، دکمه هسته‌ای خود را فشار نداد. ویکی‌پدیا لیست دومین جنگ کره را اضافه نکرده است.
در واقع، جنگ اصلی کره هیچ موقع به پایان نرسید. آتش‌بسی در 27 ژوئیه 1953 لازم‌الاجرا شد که آتش‌گشایی را متوقف کرد. اما وضعیت جنگ به طور رسمی باقی مانده است و طی سال‌ها در حالی که کره شمالی به دنبال بی‌ثبات‌سازی جمهوری کره و شرمنده کردن آمریکا بوده، خشونت شعله‌ور شده است.
روابط در شبه‌جزیره کره حتی زمانی که جنگ سرد به پایان رسید و اتحادیه شوروی منحل شد، هم سرد باقی ماند. در آن زمان برنامه هسته‌ای کره شمالی به یک مسئله تبدیل شد. اینکه آیا پیونگ‌یانگ هرگز تمایلی به تسلیم آنچه در آن زمان فقط تسلیحات هسته‌ای بالقوه بود داشته یا خیر، نامشخص است. با این حال، در سال‌های مداخله، سه کیم حاکم، زرادخانه بزرگی را گردآوری کردند.
احتمال اینکه اکنون جمهوری دموکراتیک خلق کره به طور داوطبانه به خلع سلاح بپردازد، بسیار پایین است. گروهی تصور می‌کنند چند مرتبه بیشتر چرخاندن پیچ تحریم، سرانجام عزم کیم جونگ-اون را در هم می‌شکند. به زعم آن‌ها، ما همواره تنها یک پنالتی تا پیروزی نهایی فاصله داریم. افسوس که تعداد این گروه طی سال‌ها به سرعت در حال کاهش است. با احتمال بسیار بیشتر، پیونگ‌یانگ حتی اگر تمایل خود برای مذاکرات را هم اثبات کند، بر حفظ بازدارندگی حداقلی پافشاری خواهد کرد.
مقامات آمریکا هنوز می‌توانند وانمود به این کنند که انتظار خلع سلاح کامل کره شمالی را دارند. از این گذشته، توافق خلع سلاح، مقدمه‌ای منطقی برای خلع سلاح است. در هر صورت، هیچ‌کدام این‌ها تا زمانی که رابطه بین واشنگتن و پیونگ‌یانگ بهبود پیدا نکند، محتمل نیست.
در نشست سنگاپور، کیم و دونالد ترامپ با مسیر پیش رو که با روابط دوجانبه و منطقه‌ای بهتر آغاز می‌شود، موافقت کردند. متأسفانه، این تلاش بعد از لغو نشست هانوی، متوقف شد. جو بایدن قبل از انتظار خلع سلاح، باید به دنبال احیای تلاش‌ها برای بهبود روابط باشد. پیشنهاد اعلام صلح و مذاکرات برای پیمان صلح، شروع خوبی خواهد بود.»

منبع: ایسنا